Mens en kat leven heel lang naast elkaar. Een van de oude vooroordelen over een kat is het onuitgesproken verbod om in het oog naar een harige 'godheid' te kijken.
Het kleurrijke en gedetailleerde gerucht geeft veel voorbeelden van bevestiging van het gevaar van het niet naleven van dit taboe, en belooft verdriet aan de roekeloze overtreder. En goedgelovige individuen beseffen niet eens dat dit slechts bijgeloof is. En kennis van de katachtige natuur verklaart gemakkelijk het vreemde gedrag van het dier met een zeer nauwkeurige blik. Maar eerst een beetje geschiedenis.
Misvattingen over voorouders
Er werden eens donzige genaden aanbeden, offers gebracht, gebeden om bescherming. Zo was het ook in het oude Egypte. De afstammelingen van de sierlijke Bastet stonden bekend om hun vermogen om zachtjes van de wereld van de levenden naar het koninkrijk van de doden te gaan, met geesten te communiceren en hun wil door de mond van de priesters over te brengen. In de ogen kijken van deze ontoegankelijke wezens was niet toegestaan. Anders wordt een onnozele meegesleept naar onbekende afstanden, vanwaar geen weg terug is naar het menselijk bewustzijn.
De middeleeuwse tijd, vastgelegd in oude schilderijen, demonstreerde duidelijk de eeuwige begeleiding van heksenkatten. Ze namen noodzakelijkerwijs deel aan de rituelen, onderhielden contact met buitenaardse krachten, stonden bekend om hun onsterfelijkheid, het vermogen om bizarre entiteiten te worden. Ze schreven hun mystieke blik toe aan het verschrikkelijke geschenk van het veroorzaken van corruptie, boze oog, ziekte of dood. Daarom werden arme katten verbrand met hun eigenaren op de brandstapel.
In Rusland waren ze ambivalent over zwarte pakken van katten. Er werd aangenomen dat deze kleur een duivels begin betekent. Andere kleuren veroorzaakten geen paniek. Maar de ogen hadden nog steeds een talent voor betoverend en betoverend. Voorouders geloofden in het verlies van rede en ziel voor iedereen die het aandurfde om een kat in de ogen te kijken, vooral onafscheidelijk.
Veel mensen weten dat katten niets vergeten, des te onterecht wrede behandeling. Volgens een lange traditie zal een man zichzelf tot een dodelijke vijand maken als hij aandachtig naar kattenogen staart. Geen van de wetenschappers zal een dergelijke mythe bevestigen. Beledig gewoon niet opzettelijk het gedomesticeerde beest, om later geen wraak op hem te nemen. Dan hoef je je fouten niet aan mystiek te wijten.
Dieren in het wild en oogcontact
Bedel niet de aard van katten. Hoewel ze in appartementen met mensen wonen, blijven ze nog steeds roofdieren. En in het wild zijn eigen wetten, inclusief communicatie. Eerlijk en lang in de ogen kijken - voor katten betekent agressie, de intentie om de volgende paar seconden binnen te dringen. Met dit signaal bereiden ze zich voor om zichzelf te verdedigen, terug te vechten, zolang ze voldoende kracht hebben.
Om de verhoudingen op straat te verduidelijken, zal de meest waardige van de twee individuen degene zijn die niet eerst de 'hart-tot-hart-toespraak' wegkeek. Bovendien behoort het recht om intrinsiek te staren toe aan de schreeuwende kat, die zichzelf sterker acht dan de vijand. De tegenstander durft meestal niet op dezelfde manier te antwoorden, probeert opzij te kijken of in het voorbijgaan, nerveus sissend als reactie.
En de eigenaar laat zonder pardon zijn gezicht zakken tot op het niveau van de snuit met een snor, en zonder met zijn ogen te knipperen, tuurt hij in de bodemloze poelen met schuine ogen. Dergelijke schaamteloosheid veroorzaakt eerst verwarring in de ziel van de harige woede, alertheid en dan angst.En vaak valt ze eerst aan, zonder op de aanval te wachten. Als resultaat krijgt de naïeve eigenaar "ter herinnering" de pittoreske rode strepen op zijn wang of lip. Na zo'n 'gesprek' strekt zich een reeks straffen uit met daaropvolgende wraakacties. De cirkel sluit zich.
Om dit te voorkomen, mag een persoon de verantwoordelijkheid die hij heeft genomen niet vergeten, waarbij hij besluit een zacht diertje thuis te hebben. Haar streken uiten is niet nodig. Maar houd er rekening mee dat de natuur zal moeten. Eerlijk oogcontact kan het beste niet worden beoefend en wordt vervangen door een vluchtige blik, ondersteund door genegenheid met vriendelijke woorden.
En dan zal de kat zijn ogen vol met veelkleurige schittering als reactie en spinnen. Dit betekent onbeperkt vertrouwen in je master. En geen mystiek. Gewoon wederzijds begrip, respect en liefde tussen twee bewuste wezens onder een gemeenschappelijk dak.