Verrassing is een van de meest ongebruikelijke uitingen van gezichtsuitdrukkingen bij mensen. In dit artikel zullen we praten over hoe dit fenomeen zich voordoet, waar het van afhangt en welke functies er inherent aan zijn.

Waarom is iemand verrast?

Voordat u erachter komt waarom mensen verrast om hun ogen kijken, moet u de oorzaken van deze emotie begrijpen.

De basis van verrassing is altijd een soort object dat plotseling in het gezichtsveld of de hoorbaarheid valt. Bovendien kan het zowel een echt ding zijn als een fenomeen, geluid, nieuws. Het belangrijkste is dat dit als een verrassing moet komen, want alleen dan zal iemand echt verrast zijn.Het lichaam ervaart deze emotie reflexmatig, vanuit zijn instinct..

Zodra er iets ongewoons in zicht of gehoor komt, veroorzaken de hersenen onbewust verrassingen, wat de aandacht van de persoon hierop trekt. Hierdoor lijken mensen in een verdoving te raken, niet in staat om te bewegen, omdat het bewustzijn hen op het onderwerp concentreert, en het maakt niet uit, verrassing gaat gepaard met angst of vreugde.

En als gevoelloosheid slechts een bijwerking is, spelen ronde ogen een belangrijke rol in het verrassingsproces.

Waarom worden de ogen groter?

De uitzetting van de oogballen gebeurt automatisch, in de meeste gevallen heeft een persoon geen controle over deze actie. Zodra er een object in zicht kwam dat voor verbazing zorgde, het brein zelf probeert er zoveel mogelijk informatie over te geven. Dit kan door de kijkhoek te vergroten en een grondiger visuele beoordeling te maken.

Daarom worden bij het testen van deze emotie de ogen rond: het bewustzijn wil gewoon meer gegevens krijgen over wat er gebeurt door het gezichtsveld uit te breiden.

Dit lijkt misschien vreemd, omdat de ronde ogen praktisch niet helpen bij het beoordelen van de situatie en het onderzoeken van het object. Moderne mensen zien al perfect alles wat ze nodig hebben, met behoud van de standaardpositie van de oogleden.

Maar zoals hierboven vermeld, is dit gedrag reflexief. Het is ontwikkeld met behulp van instincten door primitieve mensen. In die tijd leefde een man in een heel andere omgeving, geconfronteerd met andere gevaren. Hij was niet afhankelijk van de telefoon, auto of computer, maar van zijn gevoelens. Daarom was het vermogen om de kijkhoek tijdens verrassingen sterk te vergroten een erg nuttige vaardigheid.

Nu wordt deze reflex standaard gebruikt, geërfd van verre voorouders.

Ogen en mond

Naast het afronden van de oogbollen, gaat verrassing vaak gepaard met een open mond. Op het eerste gezicht lijkt het alsof er geen verband is, maar dat is niet zo. Een open mond is ook een van de redenen die ervoor zorgen dat de ogen tijdens verrassingen rond gaan.

Deze gelaatstrekken zijn ook gebouwd op reflexen en vloeien terug naar het verre verleden, naar primitieve mensen. Toen er gevaar in de buurt verscheen, probeerde hun lichaam alle gevoelens zoveel mogelijk te verscherpen en de overlevingskansen te vergroten.

Toen de aapachtige persoon tijdens een verrassing zijn mond opendeed, begon het vomeronasale orgaan te werken, wat het reukvermogen versterkte. Zodra geuren de neus binnendrongen, verergerde het lichaam andere sensoren: oren en gezichtsvermogen. En als de gehoororganen niet van vorm veranderden, gingen de oogleden in verschillende richtingen uit elkaar.

Tijdens het afronden worden de ogen afgerond om de persoon een grotere kijkhoek te geven om het object te onderzoeken dat dit gevoel veroorzaakte. In de moderne wereld heeft deze vaardigheid echter geen praktisch voordeel.