Sinds de kindertijd weet ieder van ons: als je om zijn as draait, begint ons hoofd duizelig te worden. En als je dit lange tijd doet, dan kun je in het algemeen een tijdje de oriëntatie in de ruimte verliezen.
Wat 'draait' de wereld om ons heen?
Om te begrijpen waarom een dergelijk effect optreedt, moet u rekening houden met de kenmerken van ons vestibulaire systeem. Een speciaal orgaan in het binnenoor helpt het lichaam rechtop te blijven staan. Het is uitgerust met gevoelige zenuwcellen die de snelheid en richting bepalen waarin het hoofd beweegt.
Deze "sensoren" zijn verbonden met de beweging van de ogen, met de perceptie van de locatie van het lichaam en zijn bewegingen in de ruimte. Als een persoon bijvoorbeeld zijn hoofd naar rechts draait en zijn ogen zijn gericht op een object dat zich precies op de baan bevindt, dan bewegen zijn ogen spontaan met dezelfde snelheid naar links. Deze automatische reactie helpt een persoon om een gefocust zicht op het onderwerp te behouden.
Rotatie om zijn as is een ingewikkelder geval dan het draaien van de kop. Met rotatie beginnen de ogen ook automatisch in de tegenovergestelde richting te bewegen. De rotatiehoek is echter klein en ze bereiken snel de limiet. En het hoofd maakt volledige omwentelingen, allemaal 360 graden.
Het resultaat is dat de ogen keer op keer terug stuiteren en terugkeren naar hun oorspronkelijke positie. Het zenuwmechanisme van het vestibulaire apparaat werkt in een zelfvoorzienende modus en zorgt ervoor dat ze dit automatisch blijven doen. Dergelijke oscillerende bewegingen met hoge frequentie, die steeds opnieuw worden herhaald, veroorzaken een toestand van nystagmus.Als gevolg hiervan beginnen de hersenen het lichaam te zien als een onbeweeglijk object en de omringende wereld - als een rotatie eromheen.
Waarom vallen ballerina's en schaatsers dan niet?
Als nystagmus een automatische en zelfvoorzienende aandoening is, hoe gaan skaters en ballerina's er dan mee om? Het antwoord is simpel: ze wennen er gewoon aan tijdens herhaalde trainingen.
Daarnaast wordt de techniek van "het punt vasthouden" gebruikt. Door rotaties rond hun as uit te voeren, minimaliseren atleten en dansers de rotatie van het hoofd: tot het laatste houden ze het op zijn plaats en pas aan het einde van de rotatie van het lichaam draaien ze het snel achter het lichaam aan. Dit beperkt het effect van duizeligheid enorm. Ze verliezen echter soms hun evenwicht na rotatie. Maar de vaardigheden die tijdens de training zijn ontwikkeld, brengen ze snel weer normaal.