Op het eerste gezicht kunnen zonnebloempitten niet de meest gewenste delicatesse worden genoemd. Maar waarom gebeurt dit, aangezien het proces van het pellen van zaden er van buitenaf niet bijzonder aantrekkelijk uitziet en veel afval met zich meebrengt en de noodzaak om je tanden te poetsen?

Wat zit er in de zonnebloempitten?

Het lijkt erop dat de zaden na een warmtebehandeling het grootste deel van hun voedingseigenschappen zouden verliezen, maar nee, ze behouden ze en bovendien verwerven ze nieuwe interessante verbindingen. Dus in de zonnebloempitten zitten:

• magnesium, dat in de meeste antistressmedicijnen zit;
• foliumzuur, betrokken bij de vorming van serotonine, het zogenaamde hormoon van vreugde;
• pantotheenzuur, dat helpt bij het verwerken van voedsel en het omzet in energie;
• nicotinezuur dat het centrale zenuwstelsel reguleert.

Bij het bakken van zonnebloempitten vormen ze naast bovengenoemde eigenschappen ook aromatische stoffen die eetlust veroorzaken. Als de zonnebloempitten ook gezouten zijn, raken de smaakpapillen geïrriteerd en neemt de behoefte aan het eten van zaden toe.

Natuurlijk bevatten granen naast zuren ook andere nuttige stoffen en micro-elementen, maar het effect van hun wenselijkheid ligt in de bovengenoemde elementen die het menselijk brein beïnvloeden en omvatten het zogenaamde psychosomatische effect. Dat wil zeggen, ze willen eten zonder te stoppen omdat ze kalmeren, vreugde geven en tegelijkertijd opladen met energie.

Interessant feit: De traditie van het pellen van zaden wordt beschouwd als inheems Russisch, hoewel Peter de Grote in 1698 de zonnebloempitten uit Nederland heeft gehaald. In de loop van drie eeuwen is een zonnebloem getransformeerd van een weelderige bloem naar een nationale delicatesse, die veel landen tot op de dag van vandaag niet kennen.

De mening van psychologen over de aantrekkelijkheid van zaden

Fysiologie hangt nauw samen met de psychologische toestand van het lichaam, daarom wordt de aantrekkelijkheid van zonnebloempitten vanwege de chemische samenstelling ook ondersteund door de emotionele achtergrond. Dus psychologen onderscheiden de volgende factoren voor de wenselijkheid van graan:
Mensen nemen zaad na zaad op en vormen in feite een eentonig proces dat lijkt op meditatie.

Alle zorgen en zorgen blijven achter, er blijven alleen mechanische bewegingen over die geen overmatige inspanning vergen. Een persoon die zaden pelt, kalmeert onbewust en ervaart tegelijkertijd plezier. En aangezien ik alle goede dingen wil verlengen, is het mogelijk om pas te stoppen nadat het hele pakket voorbij is.

Zonnebloempitten worden niet als voedsel gezien omdat ze klein zijn en weinig calorieën bevatten. En aangezien veel mensen in een stressvolle situatie het probleem liever met voedsel oplossen, fungeren de zaden als een alternatieve vervanging met een dubbel effect. En stress en je kunt een figuur niet verpesten. Daarnaast kun je er erg lang van genieten, terwijl broodjes snel opraken.

Bijna het hele lichaam is bij het proces betrokken. De kaken bewegen eentonig en geven een aangename smaak af.Ogen zoeken naar grote korrels, de neus vangt een aantrekkelijk aroma op dat eetlust veroorzaakt, de oren nemen een constant geritsel waar. Handen zijn er ook bij betrokken. De ene kiest de zaden, de tweede gooit de bolster weg. Zo'n onschuldige actie en een persoon is druk en beschouwt daarom het klonteren van zaden psychologisch als een nuttig tijdverdrijf.

Interessant feit: Rusland staat op de eerste plaats voor de productie van zonnebloem, en niet alleen omdat de Russen zonnebloemolie verkiezen boven andere producten, maar ook omdat de Russen graag gebakken zaden pellen.

Een persoon kan niet stoppen met het pellen van zaden omdat ze micro-elementen bevatten die werken als een antistressmiddel en tegelijkertijd als een hormoon van vreugde. Tegelijkertijd zijn het de zaden die de zenuwen helpen kalmeren omdat het absorptieproces monotoon is en zowel vermoeidheid als psychologische stress verlicht.