Wat is volgens u gebruikelijk bij waterdruppels die aan glas kleven, insecten die op het water lopen en ijspegels die in de winter aan de dakrand van uw huis hangen? Net als mensen in een menigte, plaveien de moleculen van de vloeistof, en dus het water, nauw aan elkaar vast en banen hun weg.

Waarom vormt water druppels?

Het is deze eigenschap die ervoor zorgt dat de vloeistof alle hoeken en openingen in de tank vult waar deze wordt gegoten. Hoewel de moleculen van vloeistoffen vrijer ten opzichte van elkaar bewegen dan de moleculen van vaste stoffen, zijn ze toch niet absoluut vrij, maar worden ze tot elkaar aangetrokken. Watermoleculen zijn niet zo nauw met elkaar verbonden, zoals bijvoorbeeld honingmoleculen. Daarom is honing niet zo vloeibaar als water, maar is het een dichte, dikke, stroperige vloeistof. Als er zeep aan het water wordt toegevoegd, neemt de oppervlaktespanning van het water af.

Wederzijdse aantrekkingskracht en oppervlakte

Omdat vloeibare moleculen wederzijdse aantrekkingskracht ervaren, vormen vloeistoffen, zoals vaste stoffen, oppervlakken. Daarentegen verspreiden gasmoleculen zich, zonder wederzijdse aantrekkingskracht te ervaren, in alle richtingen. De aantrekkingskracht die watermoleculen op het oppervlak bij elkaar houdt, wordt oppervlaktespanning genoemd. Oppervlaktespanning is de kracht waardoor sommige insecten op water kunnen lopen zoals op de grond zonder hun poten te laten weken.

Hun lichamen zijn erg licht en oppervlaktespanning houdt dergelijke insecten op het oppervlak, waardoor ze niet in water kunnen duiken.Door de oppervlaktespanning krijgen kleine porties water de vorm van ronde druppels. Watermoleculen worden door elkaar aangetrokken, maar ondervinden geen aantrekkingskracht van de moleculen van de omringende lucht. Daarom vormen kleine "stukjes" water druppeltjes met een bolvorm.

Waarom vormen zich druppels op het glas?

Als je drinkt, een glas water, blijven de overgebleven druppels aan de wanden van het glas plakken en lekken ze niet uit, ook al blijft het glas lange tijd ondersteboven, omdat watermoleculen niet worden aangetrokken door luchtmoleculen, maar wel heel goed worden aangetrokken door glasmoleculen. Uiteindelijk vallen grote druppels onder invloed van de zwaartekracht naar beneden. Maar kleine en lichte druppels blijven hardnekkig op hun plaats. De glasmoleculen houden watermoleculen vast in hun sterke elektrische armen.

Hun wederzijdse aantrekkingskracht is namelijk zo groot dat water in een nat glas vaak in een dunne laag over het glasoppervlak wordt verdeeld zonder druppels te vormen. Als je dit water probeert af te schudden, loopt het af naar de rand van het glas en blijft daar hangen, niet in staat om afstand te doen van je geliefde glas. Water kan niet alleen aan bepaalde oppervlakken hechten. Als u bijvoorbeeld een beetje water op vetvrij papier strooit, zal het water zich in druppels verzamelen en zonder een spoor van het gewaxte oppervlak wegglijden.

Interessant feit: Door oppervlaktespanning kunnen sommige insecten op water lopen.

Er is maar één manier om al het water zonder een spoor achter te laten: giet een beetje zeep in het water. Zepen en andere wasmiddelen - wasmiddelen - verminderen de oppervlaktespanning van water.Bij het wassen van wasmiddelen wordt voorkomen dat water het oppervlak van de stof nat maakt, dus de stof wordt doorweekt met een wasoplossing. Samen met water dringt een wasmiddel in de stof. Als je het glas met een sopje wast, blijven er een paar druppels aan de muren plakken. Het meeste water, samen met zeep, zal uit een glas stromen.