![](http://nationalgreenhighway.org/img/kipm-2020/1925/image_I6rxPhg3viWClg4k7CZat4m.jpg)
Mensen observeren heeft misschien gemerkt dat de maan aan de horizon vrij groot lijkt. Er zijn veel theorieën die veranderingen in de grootte van satellieten verklaren. Trouwens, een soortgelijke illusie ontstaat ook bij de zon, sterrenbeelden.
Theorie van schijnbare afgelegen ligging
Deze versie werd genoemd door Cleomed in 200 na Christus. Er werd gezegd dat de maan aan de grens van de hemel met de aarde groter lijkt, omdat deze zich verder naar de ogen bevindt. Het menselijk brein ziet de lucht niet als een halfrond, maar als een afgeplatte koepel. Mensen zien vogels en wolken kleiner worden naarmate ze de horizon naderen.
![](http://nationalgreenhighway.org/img/kipm-2020/1925/image_seG037k4Vwc0br7Rce8be.jpg)
De maan is anders dan objecten op aarde. Het bevindt zich nabij de horizon en heeft dezelfde zichtbare hoekdiameter als op het zenit. In dit geval compenseert het menselijk brein de vervorming van het perspectief. Logischerwijs zou de satelliet groter moeten zijn.
Een onderzoek uit 1962 bracht een merkwaardig moment aan het licht. Er werd bevestigd dat visuele oriëntatiepunten een belangrijk moment waren om de illusie te creëren. De maan, vlakbij de horizon, bevindt zich aan het einde van de reeks gebouwen, landschap, planten. Daarom denken de hersenen dat ze het meest verwijderd zijn. Zodra oriëntatiepunten uit het gezichtsveld worden verwijderd, lijkt de satelliet kleiner.
Er zijn mensen die deze theorie weerleggen. Een ander experiment toonde aan dat de illusie blijft bestaan, zelfs wanneer mensen door een donker filter naar de ster kijken. In dit geval zijn alle andere objecten niet te onderscheiden. Daarom hebben ze geen invloed op de grootte van de satelliet.
Theorie van de rol van oogconvergentie
Een merkwaardige verklaring van maanillusie werd in 1940 en 1990 door Boring en Suzuki naar voren gebracht. Er wordt aangenomen dat de grootte van de maan direct afhankelijk is van de mate van convergentie van het oog van de toeschouwer. Dientengevolge ontstond de illusie doordat de impulsen voor de convergentie van de ogen intenser werden wanneer iemand opkeek.
![](http://nationalgreenhighway.org/img/kipm-2020/1925/image_i6cgJ132bmUCHln.jpg)
Kijkend naar de satelliet, die zich op het zenit bevindt, lopen de ogen uiteen. Convergentie wordt beschouwd als het belangrijkste teken van nabijheid tot een object. Hierdoor lijkt het mensen dat de maan op zijn hoogtepunt veel kleiner is.
Sommige wetenschappers weerleggen deze theorie. Ze geloven dat de maanillusie snel wegsterft met een toename van de hoogte van de zon boven de horizon. Op dit moment is het nog niet nodig om de positie van het hoofd te veranderen om de satelliet te zien.
Relatieve groottetheorie
Wetenschappers suggereren dat objecten in het gezichtsveld de perceptie van grootte beïnvloeden. Dat wil zeggen, wanneer de satelliet dichtbij de horizon is, ziet een persoon andere objecten. Laten we zeggen bergen, bomen, huizen. Tegen hun achtergrond lijkt het erop dat de lamp groter is dan hij in werkelijkheid is. Zodra de maan hoog aan de hemel staat, worden er geen terrestrische objecten in de buurt waargenomen. Hierdoor lijkt het voor een persoon alsof de satelliet kleiner is dan de horizon.
![](http://nationalgreenhighway.org/img/kipm-2020/1925/image_Q5ZVaxvt263pd.jpg)
Psycholoog Herman Ebbinghaus bevestigde de theorie met geschilderde cirkels. Hij beeldde een oranje cirkel af in blauwe kleine cirkels. Op het vel stond ook een tweede oranje cirkel, met daarnaast grotere cijfers. Op het eerste gezicht leek het erop dat de cirkel waar zich kleine objecten bevonden veel groter was.Dit leek voor iedereen duidelijk. In feite waren beide oranje cirkels even groot.
Hetzelfde gebeurt met de maan, volgens wetenschappers. In de open lucht lijkt het kleiner dan op de achtergrond van aardse objecten. Tegelijkertijd weerleggen tegenstanders van de theorie dit vermoeden. Ze beweren dat vliegtuigpiloten ook een maanillusie zien. Ze observeren echter geen aardse objecten.
Andere natuurlijke illusies
Er zijn veel interessante illusies in de wereld die iedereen kan waarnemen.
Luchtspiegeling
Het wordt gevormd wanneer licht wordt gereflecteerd tussen ongelijkmatig verwarmde en verschillende dichtheidslagen van lucht. Hierdoor lijkt het alsof er objecten in het verschiet liggen die dan ineens verdwijnen.
Halo
Het lijkt op een ring van vuur die rond de zon schijnt. Het effect wordt gecreëerd door ijskristallen.
Bovendien lijkt het mensen dat de zon aan de horizon groter is dan op haar hoogtepunt. Er is momenteel geen exacte verklaring voor het fenomeen. Wetenschappers brengen dezelfde theorieën naar voren als in het geval van de maan.
Er is geen exact antwoord op de vraag waarom de maan er groot uitziet aan de horizon en klein op het hoofd. Er zijn verschillende theorieën die het fenomeen verklaren. Sommigen zijn van mening dat de perceptie van grootte wordt beïnvloed door objecten die zich in het gezichtsveld bevinden. Hierdoor lijkt de satelliet aan de horizon groter. Anderen suggereren dat de grootte van de maan verandert als gevolg van convergentie van de ogen van de waarnemer. Sommige wetenschappers zijn van mening dat de grootte wordt beïnvloed door de afgelegen ligging van de satelliet. De hersenen geloven dat de horizon er stralender uitziet.Elke theorie heeft een weerlegging, dus we kunnen alleen speculeren waar de illusie mee te maken heeft.