Een aandachtige toeschouwer die naar de sterrenhemel kijkt, ziet een kleine roodachtige ronde vlek. Dit object trekt de aandacht met mysterie en meedogenloze hoop - om de "draad" te vinden die de grote geheimen van het heelal zal onthullen.

Planeetparameters

De eerste bekende waarnemingen van de hemelse naaste werden gedaan in de tijd van de farao's in Egypte, anderhalf duizend jaar voor Christus. Oude astronomen wisten de 'omgekeerde' beweging van de planeet te detecteren en de plaats in de horizon tussen de aarde, de asteroïdengordel en Jupiter te bepalen.

Mars is een van de planeten van het zonnestelsel en bevindt zich in zijn vierde baan, direct na de aarde. Zijn maten:

• straal - 3396 kilometer (53% van de straal van onze planeet);
• de lengte van de evenaar is 21344 km;
• oppervlakte van 144,37 miljoen vierkante kilometer (28,3% van het aardoppervlak).

De massa van de Rode Planeet is 6,4171 × 1020 ton, dat is 10,7% van de hoeveelheid aardse stof. In grootte staat het op de zevende plaats onder de satellieten van ons licht.

Mars draait rond de zon in een elliptische baan met een zeer significante excentriciteit van 0,0934. Daarom verandert de afstand tussen hen tijdens de circulatieperiode met 42,6 miljoen kilometer. Deze hemellichamen naderen nu en bewegen zich vervolgens van elkaar af.

Een aantal fysieke parameters

• De gemiddelde dichtheid van Marsgrond is 3930 kg per kubieke meter. Dit is minder dan het aandeel van wat onder onze voeten ligt met 28,7%.
• Het bereik van temperatuurschommelingen in de atmosfeer van Mars bereikt 188 ° C. Winterkoude bereikt -153 ° C; in de zomer kan het oppervlak opwarmen tot + 35 ° C.
• Een lichaam in vrije val ervaart acceleratie, 3.711 m / s per seconde, wat gelijk is aan 0.378 g.
• De atmosfeer van de planeet is erg dun, het magnetische veld is zwak.
• De as van Mars staat schuin onder een hoek van 25,2 graden. Daarom vervangt de lente winter, zomer - herfst.

Structuur

De structuur van Mars is een klassieke planeet.

De structuur van Mars is zodanig dat het centrum veel dichter is dan de omringende lagen. Wat betreft de korst en mantel, dan zijn ze, zoals te zien is aan de tafel, twee keer lichter. De gemiddelde dichtheid van de planeet geeft de rotsachtige structuur aan.

Chemische samenstelling

• Schors: 21% silicium, 12,7% ijzer, 3,1% zwavel.
• De mantel is verzadigd met zwavelhoudend ijzer. Het metaalijzergehalte is laag.
• De kern bestaat voornamelijk uit ijzer en zwavel.

Baan en rotatie

De planeet draait rond de zon in een langgerekte elliptische baan, met een snelheid van 24 km / sec. Daarom varieert de afstand tussen hen tussen 206,6 en 249,2 miljoen kilometer. De circulatieperiode is 687 aardse dagen of 1,88 jaar. Martiaanse dag - "zouten" zijn 37,5-40 minuten langer dan de onze.

De planeet heeft dergelijke baanparameters te danken aan de zwaartekracht van zijn kosmische buren. Volgens wetenschappers had Mars eerder een meer ronde baan. Misschien zelfs met minder excentriciteit dan de baan van de aarde.

De as van Mars is 25,9-25,19 graden gekanteld, dus de seizoenen volgen elkaar op. Hoewel hun duur anders is. Op het noordelijk halfrond duurt het warme seizoen (lente plus zomer) bijvoorbeeld 371 sol.

Interessant feit: 's nachts op Mars woeden sneeuwstormen. Windstoten vangen vallende sneeuwvlokken op, waardoor echte stormen ontstaan.

Mars temperatuur

Door het ontbreken van een behoorlijke laag van de atmosfeer, is het oppervlak van de planeet dat de aarde volgt bij de uitgang van het zonnestelsel, en daardoor minder verwarmd, erg gekoeld. De gemiddelde jaarlijkse temperatuur varieert: - 50 °; - 60 ° C. Er zijn feiten over het opwarmen van de polen en de evenaar tot + 35 ° C. Maar dit verandert niets aan het algehele meteorologische beeld.

Atmosfeer

Gezien onze kosmische buurman als potentiële eigenaar van levensomstandigheden, bestudeerden wetenschappers de atmosfeer zorgvuldig. Het zijn veel interessante dingen geworden.Maar, zoals vaak het geval is in de wetenschap, moesten een aantal optimistische voorspellingen worden losgelaten. En dat is waarom.
De atmosfeer van de planeet is extreem ijl - 1% van de atmosferische druk van de aarde. Op onze planeet moet je 35 kilometer klimmen om de omstandigheden op Mars te krijgen (in termen van de kracht van de gas-luchtkolom).

De gasschaal van Mars bestaat voor 95% uit koolstofdioxide, maar vanwege de subtiliteit wordt het broeikaseffect niet waargenomen op de planeet. Er is echter water. Hoewel niet in vloeibare toestand. Enorme poolkappen H2O verzadigen de lucht met waterdamp. Onderzoekers zijn ervan overtuigd dat ze de "zee" binnen de planeet zullen vinden. Misschien zelfs op ondiepe diepten.

Interessant is dat een dunne laag van de atmosfeer van Mars behoorlijk terrestrische klimatologische omstandigheden bepaalt. Er waaien ook winden, stofstormen vegen; er is mist en vreselijke vorst (soms tot anderhalve honderd graden Celsius).

Sfeer lek

Meer recentelijk was de belangrijkste hypothese van een atmosferisch lek vanaf het oppervlak van de Rode Planeet het onbewezen feit van een botsing met een kosmisch lichaam. De tijd heeft zijn eigen aanpassingen gemaakt. In 2013 heeft het interplanetaire station MAVEN een sonde van Mars uitgevoerd. Als resultaat van onderzoek is er veel onthuld.

Miljarden jaren geleden was de planeet warm en vochtig. Er waren stuwmeren die heel goed het leefgebied van levende wezens zouden kunnen worden. 4,2 miljard jaar geleden verloor Mars om onbekende redenen een magnetisch veld. Een atmosfeer lekte de ruimte in. Het gaat vandaag verder. Toegegeven, met een veel lagere snelheid - 100 gram per seconde.
Tijdens zonnestormen, onder invloed van zonnewindstromen, neemt het proces van verlies van de gaslaag aanzienlijk toe.

Als er niets verandert, verdwijnt over een paar miljard jaar de atmosfeer van onze buurman in de ruimte.

Mars-oppervlak

Voor al de tijd van observatie en praktisch onderzoek van het oppervlak van de Rode Planeet heeft zich een rijke geschiedenis opgebouwd. Het is de moeite waard om in zijn stadia te stoppen.

Mars Observatiegeschiedenis en optische illusies

Kanalen op Mars

XIX eeuw. Het begin van grootschalige astronomische waarnemingen. De Italiaanse wetenschapper Giovanni Schiaparelli beweert dat er kanalen rond de planeet bestaan. Theorie wordt breed gedragen door de wetenschap. Een kaart van Mars was bezaaid met honderden dunne lijnen met klinkende namen.

Het meest interessante is dat het uiterlijk van dergelijke geometrische structuren werd verklaard door de intelligente technische activiteit van buitenaardse wezens. 'Actieve marsmannetjes gebruiken het smeltwater van de poolgletsjers voor hun economische activiteiten.' Vandaag de dag veroorzaakt deze bewering alleen maar een glimlach, en deelden zelfs eerbiedwaardige wetenschappers een vergelijkbaar standpunt.

Er zijn inderdaad objecten op onze hemelse buur die op rechte lijnen lijken, maar met een kleine optische resolutie van de telescopen. In 1971-1972 verdreef het Mariner-9-ruimtevaartuig met zijn duidelijke beelden, die 85% van het oppervlak bedekten, deze interessante optische illusie.

Sphinx op Mars

Maar toen kwam er een nieuw bericht. Schokken is nog sterker. "Human Face", "Sphinx" - die alleen niet-actieve liefhebbers van sciencefiction en "gefrituurde" feiten niet bedachten.

Een gewone stapel stenen gefotografeerd door het Viking-1-station in 1976. Nogmaals, met een lage optische resolutie, aangevuld met een spel van licht en fantasierijke personen die overal sporen van een buitenaards brein willen zien.

IJskappen

Een van de overeenkomsten in de fysieke en klimatologische processen die plaatsvinden op aarde en Mars is het bestaan ​​van ijs "continenten" in de poolgebieden.

Polar caps ondergaan seizoensveranderingen. Als het noorden toeneemt, neemt het zuiden af ​​en vice versa. De diameter van het stabiele deel van het "hoofddeksel" van de Noordpool bedraagt ​​1000 km. De dikte van de ijskorst bedraagt ​​3,7 km. De maximale "headgear run-up" bereikt 50 graden ten zuiden of ten noorden van Mars.

Interessant is dat de zuidpoolkap begint te 'roken' wanneer hij wordt verwarmd. In verband met het smelten van de lente zijn er bijzondere geisers die samen met zand, stof en vuil koolstofdioxide-stromen in de atmosfeer van de planeet uitstoten.

"Zeeën" en "continenten"

De rode planeet heeft een merkwaardig kenmerk: een aanzienlijk verschil in de geologische structuur van gebieden die zich ten zuiden en noorden van de evenaar uitstrekken. In het zuidelijke deel van de heuvel domineren veel kraters. Het is donkerder - de "zeeën". Het noordelijke deel daarentegen: glad licht en lage - "continenten".

Wat de reden is voor zo'n opvallend verschil is niet bekend. Experts zijn van mening dat dit kan gebeuren door verplaatsing van lithosferische platen of door een ruimtecatastrofe.

Droge "rivieren" en diepe bronnen

Met het uitrusten van het onderzoeksproces van het oppervlak van Mars met speciale apparatuur, verschijnt het volgende bewijs van het werk van zijn watervoorraden:

• Droge rivierbeddingen.
• Boven de grond uitstekende riviergeulen.
• Rivierdelta in het gebied van de Eberswalde-krater, met een oppervlakte van 115 km2. De lengte van het kanaal is meer dan 60 km.
• Mineralen gevormd door water.
• IJsafzettingen.
• Verse sporen van zout water.
• De restanten van een opgedroogde waterstroom.
• Met water behandelde stenen.
• Een onder-ijsmeer dat onder een ijslaag van 1,5 km diep ligt.

Interessant feit: brede en diepe putten werden gevonden op Mars. Met een diameter en lengte van meer dan 100 meter.

De grond

Zonder in te gaan op geologische en chemische details, kunnen we vol vertrouwen zeggen dat "Marsgrond geschikt is voor gebruik in de landbouw". Dit is de mening van de Amerikaanse specialist S. Cunaves, na een reeks laboratoriumstudies. Alle benodigde componenten voor het leven van gecultiveerde planten in de bodem zijn aanwezig.

Interessant feit: Misschien wel de belangrijkste mijlpaal in het ruimteonderzoek was de ontvangst van water uit de bodem van Mars door de landingsmodule Phoenix in 2008.

Waarom wordt Mars zo genoemd?

Mars dankt zijn naam aan de Romeinse oorlogsgod vanwege de rode kleur. Deze schaduw veroorzaakt echt associaties van hevige veldslagen en meedogenloze veldslagen.
Het is interessant om na te gaan hoe, en naar wiens eer ze de planeet in de oudheid noemden:

• Egypte - "Dashr-gebergte" (Rode Bergen).
• Joden - "Maadim" (bloost).
• Babylon - "Nergal" (god van het kwaad en de onderwereld, ster van de dood).
• India - "Mangala" (oorlogsgod).
• Griekenland - "Ares" (oorlogsgod) of "Pyrois" (vurig).

Later ontvingen beide satellieten van de planeet de namen van de zonen van Ares: "Phobos" (angst) en "Deimos" (horror). Niet alleen dat: maart is de meest succesvolle tijd om een ​​oorlog te beginnen volgens de oude Romeinse kanunniken. Het is duidelijk waar de naam van de eerste lentemaand vandaan kwam.

Waarom is Mars rood?

De reden voor de roodachtige tint van de planeet is ijzeroxide. Simpel: roest, dat is het grootste deel van het stof. Het bedekt Mars met een laag van enkele millimeters tot twee meter (Tharsis Highlands). IJzeroxide stijgt met behulp van winden die opgaande luchtstromen creëren de atmosfeer in. Het is zichtbaar vanuit de ruimte.

In feite heeft het oppervlak van Mars een heel spectrum aan kleuren: geel, bruin, goud, bruin, rood, groen. Het hangt allemaal af van de chemische samenstelling van de grond.

De spectrale analyse die werd uitgevoerd door de apparatuur die op het interplanetaire ruimtestation Mars Express was geïnstalleerd, gaf een uitputtend antwoord op een raadsel dat al duizenden jaren de beste geesten van de mensheid achtervolgde.

Storm op Mars

De kleine omvang van Mars, een dunne laag van de atmosfeer, een zeer zwakke druk - alles bij elkaar leidt dit tot het constante verschijnen van winden. De planeet wordt continu geblazen door krachtige stromen die vliegen met een snelheid van - 100 m / s. Ze bereiken een maximum aan het begin van de zomer vanwege het enorme temperatuurverschil tussen de noordelijke en zuidelijke hemisferen.

Enorme stofstromen, zwak door zwaartekracht vastgehouden, zijn betrokken bij het verschijnen van Martiaanse stormen.De kracht van luchtwervelingen die het oppervlak van een astronomische buurman omcirkelen, overschrijdt alle bekende grenzen. Vanuit de ruimte gezien zijn alleen gele wolken zichtbaar die de hele planeet omhullen.

De voorwaarden van het "leven" van stofstormen variëren van 50 tot 100 dagen. Soms krijgt het fenomeen tijdens het passeren van het perihelium (het punt dat het dichtst bij de zon ligt) een mondiaal karakter. Dit gebeurt veel vaker dan verwacht. Eens gedurende 1,88 aardse jaren.

Stof tornado's

Er is nog een interessant fenomeen dat lijkt op een aardetornado. Stof tornado's, ook wel "stofduivels" genoemd. Het zijn stoftorens die de atmosfeer met hun wervelstromen blazen, en daarmee gassen en water van het oppervlak van Mars. Het aantal van deze verticale verwoed draaiende beekjes bedraagt ​​miljoenen: een vierkante kilometer van het gebied veroorzaakt om de paar seconden een tornado.

Alles zou in orde zijn, maar stormen en tornado's als gevolg van stofwrijving veroorzaken ontladingen van statische elektriciteit die technische apparaten nadelig beïnvloeden. Bij natuurrampen kunnen kleine zandkorrels de apparatuur binnendringen. Ze bedekken ook, "plakken" de werkoppervlakken van zonnepanelen en optische apparaten, waardoor de werking van onderzoeksapparatuur wordt geblokkeerd.

Interessant feit: Het falen van de Opportunity-rover, waarvan de zoektocht uiteindelijk op 13 februari 2019 werd stopgezet, was een verlies voor de hele mensheid. Interesse werd gewekt door de laatste 'dramatische boodschap van het apparaat' op sociale netwerken, waarin hij informeert over de afname van de lading van zijn batterijen en de naderende duisternis. 15 jaar lang werkte de rover op het oppervlak van Mars, maar de storm en kou ontnamen hem de mogelijkheid om contact op te nemen.

Martiaanse attracties

Mars is rijk aan unieke objecten. Sommige zijn uniek in het hele zonnestelsel. Toekomstige reizigers zullen iets te zien krijgen op een naburige planeet. Zelfs een simpele vermelding laat een blijvende indruk achter.

Mount Olympus op Mars

De meest iconische attractie is natuurlijk de berg Olympus met een uitgedoofde vulkaan. 26,2 km hoog, tot 85 km breed. De krater is verdiept tot 3 km.

Canyons van de Mariner Valley

Canyons van de Mariner Valley, tot drieduizend kilometer lang. De parel is de diepste - tot 8 km, een kloof genaamd de Geba-kloof. Het proces van zijn vorming blijft een mysterie.
Labyrinth of the Night, zo genoemd vanwege zijn eigen vorm, die een systeem van canyons vertegenwoordigt.

De reeks lang inactieve vulkanen van Elysium. Fancy morfologische structuren: Medusa Fossa, Spider, Lace, Channel Patterns. "Bevroren sporen van druppelinslagen" - kraters met een diameter tot 16 km. Een bijzonder mysterie zijn afzettingen in de evenaar. Om een ​​of andere reden reflecteren ze geen radiogolven ?! Praktisch gezien absoluut verticale ijsrotsen in de buurt van de polen.

De eindeloze rijkdom aan vormen en landschappen van een unieke planeet kan voldoen aan de smaak van de meest geavanceerde futuristische kunstenaar. En de bestaande "witte vlekken" van Mars wachten op hun ontdekkers.

Is er leven op Mars?

Een retorische vraag die nog niet is beantwoord. Er zijn een aantal gunstige omstandigheden. Onder hen:

• De aanwezigheid van water.
• De aanwezigheid van methaan en kooldioxide in de atmosfeer.
• Verzadiging van de bodem met mineralen en sporenelementen.
• Periodiek optreden van positieve temperaturen.
• Elektrische ontladingen.

Aan de andere kant zijn er veel ongunstige omstandigheden:

• Een hoge mate van bestraling van het oppervlak van de planeet met 'zonnewind' en 'kosmische straling'. Het stralingsniveau op Mars is honderden keren hoger dan op aarde.
• Constante waterlekkage.
• Lage gemiddelde temperatuur.
• Moeilijke klimatologische omstandigheden: stormen, orkanen, tornado's.
• Aanwezigheid van chemicaliën die niet compatibel zijn met biologische structuren.

Tot op heden zijn er geen tekenen gevonden van het bestaan ​​van micro-organismen op Mars. Er zijn geen organische stoffen op de Rode Planeet.

Interessant feit: er is een reeks experimenten uitgevoerd op de teelt onder bacteriën (kunstmatig gereproduceerd in laboratoria) van bacteriën, algen en korstmossen. De resultaten zijn positief. Een van de micro-organismen kon zich beter aanpassen aan het nieuwe klimaat dan aan de aarde.

Misschien waren of blijven er ergens in de grotten en spleten van Mars voorwaarden voor het ontstaan ​​van leven. De vraag blijft open.

Satellieten van mars

De dichtstbijzijnde ruimtebuurman bij ons heeft twee satellieten: Phobos en Deimos.

Fysieke en orbitale parameters van Mars-satellieten

Het verleden en de toekomst van Martiaanse satellieten

De opvattingen van ruimteonderzoekers over de oorsprong van satellieten zijn tegenstrijdig. Misschien waren het in het verleden asteroïden die door de planeet waren getekend; de versie van hun optreden tijdens de botsing is niet uitgesloten.

Wat de toekomst betreft, dan zijn de wetenschappers unaniem: Phobos staat voor vernietiging, wat zou kunnen leiden tot de vorming van een planetaire ring rond Mars. De componenten ervan zullen geleidelijk op de planeet instorten. Deimos heeft verschillende perspectieven, omdat het zich geleidelijk van Mars verwijdert.

Interessant feit: lang voor de ontdekking van Phobos en Deimos door de Amerikaan A. Hall in augustus 1877, werd hun bestaan ​​voorspeld door: D. Swift, F. Voltaire. De Engels-Ierse schrijver, die de beroemde "Gulliver's Travels" creëerde, gaf in zijn boek de banen en de revolutieperiodes van de satellieten aan. Toegegeven, niet helemaal juist. Dankbare afstammelingen vereeuwigden de namen van de zieners door ze toe te wijzen aan twee kraters op het oppervlak van Deimos.

Geschiedenis van de studie van Mars

De waarneming van onze naaste kosmische buurman begon in de oudheid door de Egyptenaren. Later lid geworden: de Babyloniërs, Grieken, Indiërs, Chinezen. Arabische astronomen hebben ook bijgedragen. Astronomische verhandelingen en rapporten uit die tijd gingen over eenvoudige metingen en het regelmatig volgen van planetaire bewegingen.

Slankheid in de geometrie van het zonnestelsel is gemaakt door middeleeuwse wetenschappers. Het heliocentrische systeem van Copernicus plaatste de zon en planeten op hun plaats.

Met de komst van telescopen begon een nieuwe fase in de studie van Mars. De eerste die de techniek van instrumentaal onderzoek Galileo Galilei onder de knie heeft. Zijn werk werd voortgezet: Giovanni Cassini, Tycho Brahe, Johannes Kepler. Er verschenen kaarten van het Marsoppervlak van Huygens en Schiaparelli. De satellieten van de Rode Planeet werden ontdekt, er werden nauwkeurige berekeningen uitgevoerd. Het werk van astronomische observatoria gaat vandaag door.

Een nieuwe onderzoeksronde begon met de lancering van ruimteraketten en voertuigen. Het tijdperk van rivaliteit tussen de USSR en de VS begon. 9 keer werden interplanetaire ruimtestations vergiftigd naar Mars met het oog op onderzoek, het gieten van sondes en landingsrovers. Acht missies werken nu actief en in de nabije toekomst sturen er nog zeven.

• 1960 jaar. de USSR. Het Marsnik-programma mislukt. "Mars 1960A" en "Mars 1960B" zijn verloren gegaan door het ongeval op de "Lightning" -raket.
• 1962-63 jaar. Mars 1962A en Mars 1962B. De boosterfase ging niet aan. "Mars-1" vliegt langs de planeet. Maar al eerder was de communicatie met het apparaat verbroken.
• 1964 jaar. "Probe-2" vliegt langs de planeet (Gemist .. Ik dacht dat dit nu alleen mogelijk is bij benadering.).
• Verenigde Staten van Amerika. Mariner-3 crasht: de zonnepanelen gingen niet open, de kuip stroomde niet los. Mariner-4 maakt de eerste foto's.
• 1969 jaar. "Mars 1969A" en "Mars 1969B" hebben hun missie niet vervuld vanwege een ongeval met een raket.
• Verenigde Staten van Amerika. Mariner-6 en Mariner-7 verkenden de atmosfeer van Mars en maakten foto's.
• Jaar 1971. Cosmos-419 crasht wanneer het lanceervoertuig wordt gelanceerd. "Mars-2" crashte bij het naderen van het oppervlak van de planeet. "Mars-3" maakte zijn eerste zachte landing, maar verloor onmiddellijk het contact. Verenigde Staten van Amerika. "Mariner-8" is een ander ongeval met een lanceervoertuig. "Mariner-9" is de eerste kunstmatige satelliet van Mars, die het oppervlak in kaart heeft gebracht.
• 1973 jaar. "Mars-4" komt niet in een bepaalde baan. Mars 7 vliegt voorbij. "Mars-5" fotografeert het oppervlak vanuit een baan om de aarde. Al snel was er een drukverlaging van het instrumentencompartiment."Mars-6" landt op het oppervlak, maar communiceert niet.
• 1976 jaar. Viking-1 en Viking-2 doen succesvol onderzoek naar het oppervlak van Mars.
• 1988 jaar. Phobos-1 en Phobos-2. De eerste apparaten voor de studie van de satellieten van Mars. De eerste verloor het contact, de tweede maakte 37 foto's van Phobos.
• 1992 jaar. Mars Observer communiceert niet.
• 1996 jaar. Rusland. "Mars-96" falen van de bovenste trap van de raket.
• Verenigde Staten van Amerika. De Mars Global Surveyor is een van de meest succesvolle invallen op Mars, waarbij foto's zijn gemaakt van de sporen van de Marsrover en de kunstmatige ruimtesatelliet. Mars Passfinder en de Sojorner-rover voerden een reeks studies uit om de afdaling naar het oppervlak van Mars te testen, en lanceerden ook de eerste succesvolle rover.
• 1998 jaar. Japan. Nozomi komt de Marsbaan niet binnen.
• 1999 jaar. Drie mislukte pogingen om één functie van drie ruimtevaartuigen te bedienen: twee ongevallen plus verlies van communicatie. Het klimaatstudiecomplex vervulde de opgedragen taak niet.
• jaar 2001. "Mars Odyssey" is een werkende kunstmatige satelliet.
• 2003 jaar. Spirit is een rover die werkte tot 2010. Opportunity is de kampioen onder de Mars-rovers. 15 jaar werk. Europeese Unie. Beagle 2 verloor het contact na de landing. Mars Express is een actieve kunstmatige satelliet.
• 2005 jaar. De Mars-verkenningssatelliet blijft zijn toegewezen functies vervullen.
• 2007 jaar De Phoenix landde in de buurt van de pool en vond water op Mars.
• 2011. Rusland - China. Phobos-Grunt en Inho-1 stortten neer bij de uitgang van de baan om de aarde. "Curiosity" is een werkende rover.

• jaar 2013. "Evolutie van de atmosfeer en vluchtige stoffen op Mars" is een actieve kunstmatige satelliet.
• India. Mangalyan is momenteel een kunstmatige satelliet.
• 2016 jaar. Europeese Unie. De Schiaparelli stortte neer tijdens de landing.
• Europese Unie en Rusland. Trace Gus Orbiter is een werkende onderzoekssatelliet van Mars.
• 2018 jaar. NASA's breedbeeldmissie bestaande uit drie objecten: een apparaat met een seismometer en twee 'cubsat' (minisatellieten). Doel: het creëren van duurzame communicatie in de ruimte en het implementeren van monitoring- en controlefuncties. Begin 2019 is het project succesvol afgerond.

Martiaanse studies maken een echte 'boom' door. In 2020 staan ​​7 missies gepland. Hieraan zouden een aantal landen moeten deelnemen: VS, Rusland, China, India, Japan, Verenigde Arabische Emiraten, Finland, Spanje. De Europese Unie heeft ook intenties.

Kolonisatie van Mars

Tegen 2030 - 2033 overwegen grote spelers als NASA USA, Roscosmos Rusland en de European Space Agency een ruimtevaartuig te lanceren met een bemanning aan boord. De Verenigde Arabische Emiraten ontwikkelen een project "Mars-2117" - een soort toekomstige kolonie van aardse aliens.

Hij heeft op dit gebied belangen van een aantal particuliere organisaties. Vooral actief is Ilon Musk, oprichter van SpaceX Space Corporation. Hij promoot agressief zijn commerciële projecten, vergezeld van veelbelovende financiële overwegingen.

Er zijn veel problemen en moeilijkheden, maar de doelen zijn ongelooflijk verleidelijk. Wie wil niet de eerste persoon zijn die voet op Mars zet! Wordt al gerekruteerd in ruimteteams. Het is mogelijk dat sommige van de toekomstige astronauten de "kleine stap" van de beroemde Neil Armstrong kunnen herhalen.