Magneten hebben een belangrijke rol gespeeld in de technologische vooruitgang van de mensheid. Zelfs middelbare scholieren kennen het vermogen van een magneet om metalen aan te trekken en de andere eigenschappen ervan. Maar het materiaal heeft één geheim, dat niet iedereen kan oplossen. Waarom, als je de magneet in twee delen deelt, zullen ze dan twee polen hebben?
Geschiedenis van de studie van magneet
Zelfs in de oudheid, toen mensen erts in mijnen delven, stuitten ze op zwart materiaal dat metalen voorwerpen aantrok. Door gebrek aan opleiding en gebrek aan gelegenheid om het te bestuderen, werd alles echter toegeschreven aan de wonderen van de natuur. En aangezien de mijnen zich in Magnesia bevonden, kregen de zwarte stenen de bijnaam "magneet".
Interessant feit: Er is een legende volgens welke de herder Magnus de eerste was die een magneet tegenkwam, en ze zouden naar zijn eer een steen hebben genoemd.
In de 13e eeuw was de wetenschapper Petr Peregrin de eerste die de magneet bestudeerde en de zuid- en noordpool onthulde. Dit hielp bij het uitvinden van de eerste kompassen. In de 19e eeuw legden wetenschappers een verband tussen magnetisme en elektriciteit. De eerste experimenten met een galvanische spoel werden uitgevoerd, wat heeft bijgedragen tot een aanzienlijke vooruitgang in de studie van fysische verschijnselen. In 1825 vervaardigde ingenieur William Sturgeon de eerste elektromagneet.
Waarom hebben delen van een gedeelde magneet hun polen?
Als je een grote magneet in tweeën deelt, dan vormen ze hun eigen zuid- en noordpool. Dit is gemakkelijk te verifiëren: beide stukken worden door de ene kant aangetrokken en door de andere afgestoten. Maar waarom gebeurt dit?
Feit is dat een magneet, zoals elk materiaal, uit de kleinste moleculen en atomen bestaat.Maar daartussen stromen voortdurend elektrische stromen met kleine ladingen. Ze creëren magnetische velden en dwingen elk deeltje om de functies van een volwaardige magneet uit te voeren. Alle moleculen zijn in een bepaalde richting georiënteerd, daarom verschijnen de zuid- en noordpolen, die het resultaat zijn van kleine velden.
En als je de magneet in twee delen verdeelt, zullen microstromen in een andere richting gaan stromen, wat een heroriëntatie van deeltjes in de ruimte zal veroorzaken, met als resultaat het verschijnen van nieuwe polen.
Nadat de magneet is gescheiden, vanwege de lekkende microstromen, worden de moleculen opnieuw in de ruimte georiënteerd en vormen ze nieuwe polen op elk onderdeel. Dit is mogelijk omdat elk deeltje zijn eigen magnetisch veld heeft.
