De ringen van Saturnus zijn het meest pittoreske fenomeen in het zonnestelsel.

Wie was de eerste die de ringen van Saturnus zag?

De eerste ringen van Saturnus werden in 1610 gezien door de Italiaanse wetenschapper Galileo Galilei, toen hij een telescoop naar Saturnus stuurde. Met een sterkere telescoop zag de Nederlander Christian Huygens in 1655 wat Galileo niet zag. Hij zag rond Saturnus prachtige ringen hangen in de ruimte.

Alsof ze hangen aan een lichtgeelbruine planeet, schijnen en stralen de ringen in de stralen van de verre zon. Net als Jupiter is Saturnus een gigantische gaswereld, bedekt met een waterstofatmosfeer en ijswolken van ammoniak en waterijs. Het oppervlak van de planeet is een vloeibaar metaal zoals waterstof. De glanzende ringen van Saturnus bestaan ​​uit bevroren waterijs.

Waar zijn de ringen van Saturnus van gemaakt?

Ze bestaan ​​uit stukjes ijs van verschillende groottes - van blokjes die in een glas met een frisdrank zouden passen, tot middelgrote ijsbergen. Van een afstand bekeken, lijkt het erop dat stukken ijs die met een snelheid van 72.000 kilometer per uur rond Saturnus draaien, verschillende brede ringen vormen. Vóór de vluchten van Voyager 1 en Voyager 2, die Saturnus verkenden en er van dichtbij langs vlogen, geloofden veel wetenschappers dat drie of vier ijsringen rond Saturnus draaiden.

De eerste foto's van het ruimtevaartuig bleken een openbaring. In plaats van meerdere ringen waren er enkele duizenden.Op sommige plaatsen zijn diepe openingen zichtbaar tussen de ringen, maar in feite lagen de ringen heel dicht bij elkaar, zoals groeven in een cd.

Interessant feit: elke ring van Saturnus bestaat uit honderdduizenden stukjes ijs.

De camera's van het Voyagers-ruimtevaartuig waren te ver van de ringen verwijderd om hoogwaardige beelden van individuele ijsschotsen te krijgen. Maar op de foto's wordt duidelijk dat de ringen erg dun zijn: sterren zijn er doorheen te zien. Nog een verrassing. Transparante verbindingen tussen ringen zijn stukjes ijs van één tot negentig kilometer breed, gaten genaamd. Niet te verwarren met de echte manen van Saturnus. Er wordt aangenomen dat de zwaartekracht van de gaten, samen met de zwaartekracht van de echte satellieten van Saturnus, de ruimtelijke oriëntatie van de ringen bepaalt.

'Voyagers' fotografeerden niet alleen ringen. Speciale ontvangers luisterden naar ringen op radiofrequenties. Er werd een scheur opgevangen, die werd beschouwd als ontladingen van statische elektriciteit, een soort bliksem in de ringen. Deze bliksemschichten zijn onzichtbaar, omdat er geen atmosfeer rond de ringen is die bliksemlicht zou reflecteren en verstrooien.

Hoe zijn de ringen van Saturnus gevormd?

Gelieve gekke ideeën te verwelkomen! Een van deze ideeën is dat de ringen zijn gevormd na de botsing van de satelliet van Saturnus met een komeet of asteroïde en het instorten van de satelliet. Een ander idee is dat een passerende komeet werd verscheurd door de gigantische aantrekkingskracht van Saturnus.

Sommige wetenschappers denken dat na de botsing van Saturnus-satellieten met kleine meteorieten nieuwe onderdelen aan de ring worden toegevoegd.Om deze theorieën te testen, hopen wetenschappers ooit de stukken van de ringen van Saturnus met hun handen aan te raken, omdat hij de maangrond al had gevoeld. Hoewel Saturnus misschien uniek lijkt, is het dat niet. Hij heeft niet alleen ringen. Jupiter en Uranus worden ook geringd. Toegegeven, hun ringen zijn dun en donker.